Als ik iets heb geleerd sinds ik moeder ben van twee jonge kinderen is het dat ik altijd moet proberen om te zorgen dat ik mezelf niet vergeet. Ook wij moeders moeten opladen. We hebben dit net zo hard nodig als eten, slapen en naar het toilet kunnen gaan. Het eerste jaar met Ibrahim ging ik hier totaal mee de mist in. Dit had te maken met een combinatie van factoren. Allereerst was mijn oudste een pittige baby. Dat is helemaal niet erg, maar dat vreet wel veel van je energie. Daarnaast was ik zelf ook gewoon onzeker. Ik wilde alles zo goed mogelijk doen. Ik dacht dat ik alles zelf moest doen. Ook ik moest groeien in het moederschap en ontdekken dat er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden.

Opladen als moeder, hoe doe je dat?

Voor elke moeder is het anders wat werkt. De ene moeder komt helemaal bij wanneer ze een paar nachten vroeg naar bed gaat en de andere juist wanneer ze een avond als “van ouds” laat gaat slapen en onbezorgd met een vriendin of partner bij kan praten. Wat mij dus ook vooral hielp was goed bij mezelf nagaan waar ik ook maar weer gelukkig van werd. Voor mij is dat: schrijven, creatief bezig zijn. In mijn eigen tempo bewegen. Ik heb altijd aan klassiek ballet gedaan en heb dit na de geboorte van Ibrahim ook weer opgepakt.

Door hoe het leven er na de geboorte van Ammah er uit zag (corona pandemie) ben ik toen fijne workouts voor thuis gaan doen. Ook hou ik van een zelf gekookte warme maaltijd en wanneer de tijd het toelaat bak ik graag een brood. Jep, ik ben zo’n kneuterig persoon and I love it. Voor de geboorte van Ammah heb ik al dit soort dingetjes in een boekje geschreven zodat wanneer ik weer in een zwart gat zou vallen ik of mijn man me hier aan kon herinneren. Bekijk dus wat jij nodig hebt, en ga dan opzoek naar hoe je dit kunt doen.

Je hoeft het niet allemaal zelf te doen

Nog een les die ik echt geleerd heb bij mijn eerste is dat je als moeder niet alle zorg voor je kind zelf hoeft te dragen. Je bent meestal wel de hoofd opvoeder, maar ze zeggen niet voor niets dan it takes a village to raise a child. Vraag eens of je broer, zus, ouders, vriendin, schoonfamilie of wie je ook maar nabij staat wil komen oppassen. Wijzelf hebben ook een vaste oppas. De oudste dochter van een gezin die wij kennen past hier al op sinds Ibrahim een maand of negen was. Zo kunnen mijn man en ik er soms samen even tussenuit om beide lekker te kunnen opladen. Mocht je niemand in je omgeving hebben, schaam je ook niet om eens online te kijken of je iemand kunt vinden.

Soms is niets doen ook iets doen

Dit is voor mijzelf altijd een lastig punt. Ik ben altijd heel erg druk bezig in mijn hoofd en wil heel graag multitasken. Eigenlijk is dit helemaal niet zo handig want vaak kost dit juist nog meer energie omdat je dit meestal niet allemaal tegelijk kunt doen zoals je het wil doen. En energie hebben wij moeders nou juist lang niet altijd over. Dus de perfecte manier om weer te kunnen opladen is af en toe ook gewoon een lekker avondje niksen. Benen omhoog, telefoon wegleggen (echt wegleggen, niet stiekem toch checken) en even iets passiefs doen. Denk aan een boekje lezen, een film kijken of wat wij hier thuis super leuk vinden: een ouderwetse spelletjes avond.

Nee zeggen is oké

“Mijn moeder vraagt of we vanavond komen koffiedrinken…” “Ga je mee naar het feestje van die en die…” “Mag neefje x misschien dit weekend komen logeren…” allemaal dingen die kunnen voelen als een sociale verplichting terwijl jij misschien net tijd voor jezelf hebt gepland.

Je houdt vaak al heel veel ballen hoog. Je bent moeder, vrouw van, werknemer van, vriendin van… Soms moet je even voor jezelf kiezen en aangeven dat het toch niet zo goed uitkomt. Vraag jezelf af of het je energie geeft, of energie kost. Als het laatste het geval is, dan is het soms beter om nee te zeggen. En nee, daar ben ik ook niet goed in. Maar je hiervan bewust zijn en er proberen iets mee te doen kan soms al heel veel schelen.